Kwiecień w naszym przedszkolu - 2022

Dzień zdrowia

Warsztaty wielkanocne

Kroszenie jaj

Dzień czekolady

Zajączek

Dzień Ziemi -konkurs recytatorski

Spacer sensoryczny

Spacer edukacyjny po Kielczy

Nadszedł czas na 8 rozdział, a mamy ich 10. Nasza przygoda zbliża się do końca. Rozdział ten przypomina nam, że pora powoli kończyć książkę. To ten, który nieuchronnie pokazuje nam, jak cenny jest czas. Zegar odmierza godziny, kalendarz dni, a my zaczynamy analizować. Co jeszcze, o czym powiedzieć, czego nauczyć?

Zaczęłyśmy od zdrowia, które jak wszyscy wiedzą jest najważniejsze w życiu. Bez niego, ludzie się smucą, martwią i nic nie jest w stanie ich rozweselić. Dzieci poznały zasady zdrowego stylu życia, ale również oswoiły się z myślą, że wizyta u lekarza jest ważna i nie warto się jej bać. Wielu z nich w przyszłości widzi się jako dobry lekarz, miła pani stomatolog oraz profesjonalny ratownik medyczny. Kto wie, może i my będziemy potrzebowały ich pomocy, gdy staną się dorośli… Kwiecień to czas wielkanocny, w którym pojawiają się kolory, żółć przeplata się z fioletami, a nam przed oczami stają smakołyki, które już niebawem zagoszczą na naszych stołach. A propos smakołyków. Kto to widział, żeby ciastko, które tak pięknie wygląda można było zjeść? A jednak! To zasługa Pani Ani i jej cukierniczych zdolności. Mieliśmy okazję podziwiać te dzieła, a dzieci stały się prawdziwymi cukiernikami, którzy pod okiem mistrza tworzą swoje pierwsze prace. Tym razem nie tylko piękne ale i przepyszne! Po warsztatach cukierniczych przyszedł czas na jaja. Nie takie jaja z kabaretu, tylko nasze, regionalne, precyzyjne, wykonane w skupieniu kroszonki. Tradycyjnie odwiedziły nas znawczynie tematu, opowiedziały o całej sztuce, jaką jest kroszenie oraz dały możliwość wykazania się umiejętnościami naszym małym przedszkolakom. Powstały oryginalne prace, a nasi goście obiecali, że wrócą za rok, sprawdzić co z tej cennej wiedzy zostało przełożone na czyny. Trzymamy za słowo!

Tuż po tych owocnych wydarzeniach przyszedł czas na nią, królową deserów i ciast! Wiecie o kim mowa? Oczywiście o Pannie czekoladzie, która od dawien dawna zdobywa serca podwładnych. A wiecie jak to robi? Zawdzięcza to swojej delikatności, subtelności, a przede wszystkim zachwyca smakiem. Można ją jeść na zimno, na ciepło, na stojąco i na leżąco. Zawsze smakuje, zawsze pocieszy i zawsze zrozumie… Oj, przepraszam, rozmarzyłam się odrobinkę. No ale powiedzcie sami,, czy czekolada nie jest dobra na wszystko…?

Kic, kic zdało się słyszeć pewnego dnia pod oknem. Przyszedł i on, Zajączek. Poskakał wesoło, pobawił się w chowanego, pobiegał, a w koszykach zostawił…no dobra, było tam troszkę słodyczy, ale nie myślicie sobie, że cały kwiecień objadaliśmy się czekoladą. Co to, to nie. Tylko przez 29 dni, a to nie jest cały miesiąc, prawda?

Kwiecień to czas gdy natura daje nam o sobie znać. Wszystko kwitnie, rośnie, żyje! Ziemia, nasza przyjaciółka, żywicielka daje nam o sobie znać. Przypomina jak o nią dbać, pielęgnować, kochać i szanować. Dzieci z tej okazji, przy wielkim zaangażowaniu swoich Rodziców, uczciły Ją wierszem. Były piękne recytacje, gesty, ruchy, a wszystko to przy nienagannym stroju. Jury jak zawsze, miało dylemat, bo wszyscy pięknie powiedzieli swoje wiersze, a publiczność była zachwycona. Jednak jak to na konkursach bywa, zawsze są pierwsze i dalsze miejsca, co nie oznacza, że jest się niedocenionym. Najważniejsze są starania i chęci, bo jak to zwykło się mówić: „nie od razu Rzym zbudowano”. Wszystkim uczestnikom jeszcze raz gratulujemy i dziękujemy za odwagę!

Spacerami zakończyliśmy ten miesiąc. Pierwszy, sensoryczny do lasu, był bardzo pouczający… Na początku, sarny, które usłyszały nasze kroki wybiegły nam na spotkanie, a później w oddali, ciemny zwierz, co dzikiem się zwie próbował uciec naszej uwadze. Drzewa o dziwo były nam przyjazne, dały się pogłaskać, przytulić, powąchać. A przez pryzmat lornetki wszystko zdawało się tak bliskie, na wyciągnięcie dłoni. Ostatnim punktem w tym miesiącu okazała się Zabytkowa chata, Kościół, rzeka Mała panew, cmentarz oraz dostrzegalnia przeciwpożarowa. Dzieci poznały ważne miejsca w swojej miejscowości, i mogły posłuchać o ich historii. Myślę, że to bardzo ważne, znać swoje korzenie, miejsca, w których się wychowujemy. Nigdy nie wiemy gdzie nas los poniesie, w jakim miejscu na świecie będzie dane nam zamieszkać. Gdy ktoś zapyta nas: skąd jesteś? Bez trudu odpowiemy: Z Kielczy. A gdy zada kolejne pytanie, co tam jest, wrócimy wspomnieniami do miejsc bliskich naszej młodości. Wspomnienia wywołają uśmiech na naszej twarzy, ciepło w sercu i dobre myśli. I tylko takich życzę wszystkim! „Najważniejsze są wspomnienia. Kiedy nie zostaje już nic, wspomnienia wciąż żyją”.